Една од првите работи што ја забележуваат посетителите во Јапонија е колку е чисто наоколу, па, сепак, на улиците тешко можат да се видат корпи за ѓубре или учични чистачи. Како тогаш Јапонија е толку чиста?
Одговорот е едноставен: самите жители се трудат да остане така.
„За 12 години училиштен живот, и во основно и во средно училиште, чистењето е дел од дневната рутина на учениците. И во домовите, родителите си ги учат децата дека е лошо работите и просторот да не се одржуваат чисти“, вели Маико Аване, помошен директор во локалната влада на Хирошима.
Децата низ образовниот систем ја развиваат свеста за својата животна средина.
„Понекогаш не ми се чистеше училиштето, но го прифатив тоа зашто е дел од нашата рутина. Важно е училиштето да се одржува чисто затоа што така учиме да бидеме одговорни кон работи и места во кои што сакаме да бидеме“, вели преведувачот Чика Хајаши.
Како што децата созреваат, тие овој концепт го применуваат и во своето соседство, нивните град и држава.
Примери за општествена свест има и во дневниот живот. Околу осум часот, луѓето го чистат просторот околу своето работно место, а децата еднаш месечно волонтираат во акциите на чистење, собирајќи ѓубре од улиците во близина на нивните училишта. Не дека има многу да се чисти, затоа што Јапонците најчесто си го носат ѓубрето дома.
Чистотата е централен дел од будизмот, кој се проширил од Кина и Кореја меѓу 6. и 8. век. Во зен верзијата на будизмот дневните обврски како чистење и готвење се сметаат за духовни вежби, слични на медитација.
Ако дојдете да живеете во Јапонија, многу брзо ќе се прилагодите на ваков животен стил. Ќе престанете да го дувате носот во јавност, ќе користите санитарни производи во продавници и канцеларии и ќе научите да го сортирате ѓубрето во 10 различни категории за рециклирање.
