Горан Бреговиќ со својот „Оркестар за свадби и погреби“ ќе одржи концерт во Скопје на 23 март во салата „Јане Сандански“. Сараевскиот музичар со светска кариера скромно зборува за своите успеси и вели „ете, со нешто се занимавам“.
Бреговиќ својата работа со оркестар во кој членуваат главно дувачи и свират преработки на народна музика ја вика „скок од пелени во пантолони“.
„Од почетокот на кариерата работам со оркестри кои свират народна музика, дел од таа музика снимав и во Скопје, како песната ‘Липе цвату’ на ‘Бијело дугме’ со Народниот оркестар на Радио Скопје. Потоа ‘Ѓурѓовден’ ја снимав со оркестарот на Баки Бакиќ од Србија. Така што беше природно мојата музика од пелени да се пресели во пантолони. Ако земеме дека во младоста мојата музика беше облечена во електрични гитари, беше логично и природно опкружувањето за мојата музика да биде балкански оркестар. Балканските трубачки оркестри се тешка артилерија, а таа артилерија не е ништо помалку силна од онаа на електричната гитара. Така што сето тоа беше природно. Единствено што не е природно е успехот. Кој може да го очекува тоа? Ако доаѓаш од каде што сите ние доаѓаме, арогантно е воопшто да помислиш дека ќе имаш успех во светот. Вие можете да ја купите најголемата музичка енциклопедија и таму нема да најдете никото од нас. Мене ми се случи чудо, се надевам дека и на некој друг ќе му се случи, но тоа не е нешто што можеше да се очекува“, вели Бреговиќ за СМАРТ СДК.МК.
На интересен начин тој ја коментира и денешната актуелност на „Бијело дугме“, легендарниот бенд чиј лидер беше од 1974.
„‘Бијело дугме’ е музика на едно време и спаѓа во тоа време. Да се прави вампир од него, нема никаква смисла, исто како сега да се прашате зошто нема нов Моцарт или нов Шопен. Таа музика од тоа време, како и секоја солидна музика, има слушатели. Не го слушаме само она што е модерно и ново. Мислам дека денес, кога им е достапно сѐ, младите слушаат многу стара музика, не само „Дугме“, туку и друга музика од тоа време се бара ако е добра“, вели Бреговиќ.
На концертот во Скопје, тој со оркестарот ќе ги свири песните од албумот „Три писма од Сараево“, напишани за виолина, оркестар и глас. За родниот град, Бреговиќ вели дека во музиката го претставува како метафора.
„Сараево веќе не е име на некој мал град на Балканот, Сараево е метафора за нашето време. Она што го гледавме во Сараево во 1990-тите, сега го гледаме секаде во светот. Денес можеме да бидеме добри сосееди, а утре да пукаме едни во други затоа што сме од различни религии или сме различни од кои било други причини. На тој албум снимав со некои од моите омилени уметници, Евреи, Арапи и христијани. Веројатно ќе има луѓе во публиката во Скопје кои првпат ќе ме слушнат како ги пеам тие песни и се надевам дека ќе им се допаднат“, кажа Бреговиќ.
За него, кога музичар прави албум, тоа е исто како да фрли порака во шише во море, па некој ќе ја најде, некој нема.
„За некое чудо, таа плоча беше доста комерцијална, една од најкомерцијалните на интеренет за таа година. Тоа нѐ изненади и мене и ‘Јуниверзал’ како издавач. Е сега, дали пораката допре до некого или не, не знам, нема никој обврска музиката да ја слуша со моите уши. Последниот мој албум ‘Папокот на свеетот’ е продолжување на ‘Три писма од Сараево‘, кој е концерт за виолина, оркестар и пејачи. Тој албум настана како нарачка од базиликата ‘Сент Денис‘, каде што се крунисани француски кралеви, го пишував за Националниот француски оркестар. Мојот прв инструмент беше виолината, која никогаш не научив да ја свирам како што треба. Виолината ја разбрав како метафора“.
Бреговиќ го напишал албумот за тројца виолинисти кои доаѓаат од три традиции: христијанската, еврејската и ориенталната и секој го свири инструментот на свој начин, со цел да ја покаже различноста низ музиката.
Од војната во Босна и Херцеговина, тој официјално живее во Париз.
„Тоа е затоа што војната се случи додека работев филмови во Франција, така што останав во Париз како емигрант. И среќа што тоа се случи во Париз, затоа што Париз има долга традиција на прифаќање емигранти, од руски и скандиваски писатели, до шпански револуционери, сликари, поети, уметници. Во Франција сѐ уште е можно да бидеш Југословен и уметник, а не само физички работник. Се обидов и да работам во Франција, но јас сум локален композитор и морам да бидам тука кога работам. Така што, моето ателје е во Белград и сето она што за музиката ме интересира е неколку стотици километри во круг, а местото на престој ми е во Париз, таму ми живее семејството“, ни рече музичарот.
По долго време, тој пишува музика за два филма, еден американски и еден, како што вели, „наш“.
„Работам и на нов албум, со песни на кои може да се пие и весели, кој најверојатно ќе биде готов наесен. Главно, се занимавам со нешто. Сега работам повеќе од времето кога бев млад“, вели Горан Бреговиќ.
М. ЏАРОВСКА
Фото: Д. ПЕРОН
